 |
 Menu 1879-1929 Lata 20-40 XX wieku Lata 50–80 XX wieku |
Wiadukt na Spacerowej.
1,
2,
3,
4,
5
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
* * *
Wybór oferty
Urząd Miasta, biuro zamówień publicznych w dniu 27 marca 2015 roku wybrało najkorzystniejszą ofertę w postępowaniu prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na: „Aktualizacja dokumentacji inwestycyjnej na: Przebudowę ulicy Niemierzyńskiej, Arkońskiej, Spacerowej do al. Wojska Polskiego, etap III – wraz z pełnieniem nadzoru autorskiego”.
Aktualizację wykona konsorcjum firm:
• Pracownia Projektowa Dróg i Mostów DIM Ryszard S. Kowalski ul. Sosnowa 6a 71-468 Szczecin,
• Biuro Inżynierskie DAMART Kraśniański i Wspólnicy sp. jawna ul. Czorsztyńska 39A/5, 71-201 Szczecin.
* * *
Spacerowa – otwarcie ofert
Dwie firmy chcą zaktualizawać projekt modernizacji ul. Spacerowej. W urzędzie miasta otwarto 19 lutego 2015 roku koperty z ofertami firm, które stanęły do przetargu na „Aktualizację dokumentacji inwestycyjnej na: Przebudowę ulicy Niemierzyńskiej, Arkońskiej, Spacerowej do al. Wojska Polskiego, etap III – wraz z pełnieniem nadzoru autorskiego”. Oferty złożyły:
• Konsorcjum firm pn: Pracownia Projektowa Dróg i Mostów DIM Ryszard S. Kowalski ul. Sosnowa 6a 71-468 Szczecin oraz Biuro Inżynierskie DAMART Kraśniański i Wspólnicy sp. jawna ul. Czorsztyńska 39A/5, 71-201 Szczecin na kwotę 897.900 zł brutto,
• Biuro Projektowo – Konsultingowe BPK sp. z o.o. ul. J. Korzeniowskiego 1 70-211 Szczecin na kwotę 1.459.660,00 zł brutto.
Komisja przetargowa bada złożone oferty. Na wykonanie zadania przyszły wykonawca będzie miał 7 miesięcy.
Kompleksowa przebudowa ul. Spacerowej będzie kontynuacją inwestycji polegającej na modernizacji Arkońskiej i Niemierzyńskiej. Oprócz remontu instalacji podziemnych oraz nawierzchni w ramach prac powstanie również torowisko tramwajowe aż do al. Wojska Polskiego. Na skrzyżowaniu Wojska Polskiego, Szafera i Spacerowej powstanie rondo wraz z torowiskiem, które pozwoli pojazdom szynowym na jazdę we wszystkich kierunkach. Realizacja inwestycji zaplanowana jest na lata 2016-2017.
Źródło "Urząd Miasta", 19 luty 2015 roku
* * *
Czas na ul. Spacerową - najpierw dokumentacja
Niedawno ukończona modernizacja ciągu ulic Arkońska - Niemierzyńska była tylko częścią większej inwestycji polegającej na gruntownej przebudowie trzech ulic - oprócz dwóch już odnowionych, również ul Spacerowej. Urząd Miasta ogłosił właśnie przetarg na wykonanie dokumentacji dotyczącej remontu tej ostatniej
Precyzując, przetarg dotyczy aktualizacji dokumentacji niezbędnej do wykonania generalnego remontu ul. Spacerowej (choć oficjalna nazwa inwestycji brzmi: „Przebudowa ulicy Niemierzyńskiej, Arkońskiej, Spacerowej do al. Wojska Polskiego. Etap III”). Firma, która wygra przetarg, będzie musiała przygotować wszystkie dokumenty w ciągu siedmiu miesięcy. Prace drogowe ruszą więc dopiero w 2016 r., a zostaną ukończone rok później.
Kompleksowa przebudowa ul. Spacerowej (od pętli tramwajowej linii nr 3 do al. Wojska Polskiego) jest więc kontynuacją zakończonych już dwóch pierwszych etapów inwestycji. Oprócz remontu instalacji podziemnych oraz nawierzchni jezdni wykonawca przedłuży torowisko tramwajowe „trójki” aż do al. Wojska Polskiego - po przebudowie bowiem odnowioną ul. Spacerową będzie kursować tramwaj.
U zbiegu al. Wojska Polskiego z ulicami Szafera i Spacerową powstanie rondo z czterema zjazdami (również tramwajowymi): dwa w al. Wojska Polskiego i po jednym w ul. Spacerową i ul. Szafera. Nowe rondo będzie więc pierwszym w Szczecinie rondem „rozgwiazdą”, czyli skrzyżowaniem, z którego tramwaje będą mogły zjechać w każdym kierunku. Prace zostaną przerwane na ul. Szafera (przed rondem Szczecińskich Olimpijczyków).
Choć odcinek przeznaczony do remontu jest niewielki, inwestycja będzie niestety dość droga. Dlaczego? Bo po pierwsze, trzeba wybudować „rozgwiazdę”, a po drugie przebudować wiadukt na ul. Spacerowej (przy kąpielisku Arkonka).
Dopiero po ukończeniu tej inwestycji ruszą prace nad ostatnim odcinkiem tzw. obwodnicy zachodniej: od ul. Szafera do istniejącego już fragmentu ul. Sosabowskiego (z planów wynika, że tramwaj, który kursować ma ul. Spacerową, dotrze w pierwszej kolejności do skrzyżowania z ul. Żołnierską - dopiero w przyszłości ma mieć przedłużoną trasę do ul. 26 Kwietnia).
Ciąg dalszy ul. Sosabowskiego będzie biec po lewej stronie ul. Szerokiej (jadąc od ul. Szafera). Z ul. Żołnierską skrzyżuje się na wysokości dzisiejszej pętli tramwajowej na Krzekowie. Przy hali widowiskowo-sportowej powstanie pętla tramwajowa i wielki węzeł komunikacyjny.
Połączenie obu części niby obwodnicy (brakuje zaledwie 3 km ul. Sosabowskiego) łączącej zachodnie dzielnice Szczecina, od ul. Krasińskiego aż po rondo Hakena, nastąpi nie wcześniej niż w 2020 r.
Opracowanie "Leszek Wójcik", "Kurier Szczeciński" 26 stycznia 2015 roku
* * *
Spacerowa na papier
Szczeciński magistrat ogłosił przetarg na aktualizację dokumentacji III etapu przebudowy ulic Niemierzyńskiej, Arkońskiej i Spacerowej do al. Wojska Polskiego, a także na pełnienie nad nim nadzoru autorskiego. Na wykonanie aktualizacji projektu przyszły wykonawca dostanie 7 miesięcy. Realizacja inwestycji zaplanowana jest na lata 2016-2017
Na składanie ofert zainteresowane firmy mają czas do 19 lutego. Kompleksowa przebudowa ul. Spacerowej będzie kontynuacją inwestycji polegającej na modernizacji całej trasy od Niebuszewa przez osiedle Arkońskie-Niemierzyn po modernizacji na całej długości ulicy Niemierzyńskiej i odcinka ul. Arkońskiego do pętli tramwajów teraz linii 3 i 10.
Oprócz remontu instalacji podziemnych oraz nawierzchni w ramach prac powstać ma wreszcie torowisko tramwajowe aż do wylotu ul. Spacerowej w al. Wojska Polskiego, gdzie ta ostatnia zbiega się jednocześnie z ul. Szafera.
W miejscu obecnego skrzyżowania al. Wojska Polskiego z ulicami Spacerową i Szafera plany zakładają budowę ronda z nowym odcinkiem torowiska i rozjazdami od niego we wszystkich kierunkach. Te umożliwią tramwajom kursowanie przez Las Arkoński do Głębokiego i do centrum przez Pogodno i Łękno.
W przyszłości wciąż bliżej nieokreślonej tu miałyby się tory łączyć także z nitką trasy z torowiskiem w ul. Szafera do osiedla Zawadzkiego-Klonowica i położonej na jego obrzeżach hali widowiskowo-sportowej. A w dalszej perspektywie - o ile wreszcie znajdą się na nią fundusze - kolejnym odcinkiem nowej drogi tzw. obwodnicy zachodniej miasta z wydzielonym torowiskiem przez Krzekowo.
Opracowanie "mir", "24.kurier.pl" 14 stycznia 2015 roku
* * *
Historia
Materiały do opracowania tematu pochodzą z archiwum ZDiTM sygnatura akt 27.
• Ekspertyza Biura Projektów Budownictwa Komunalnego z Gdańska z dnia 15 sierpnia 1964 roku "Inwentaryzacja, obliczenie nośności i ekspertyzy" - projektant mgr inż. Henryk Żółtowski.
• Orzeczenie o możliwości przeprowadzenia linii tramwajowej przez wiadukt na ulicy Spacerowej wykonany przez zespół Politechniki Szczecińskiej z maja 1982 roku.
• Orzeczenie techniczne o stanie nośności wraz z inwentaryzacją uszkodzeń wiaduktu drogowego nad ulicą Spacerową z listopada 1995 roku wykonane przez KBP" Żółtowski" z Gdańska i PNEB" inż. Stanisław Kamiński" ze Szczecina.
* * *
Ekspertyzę wykonano na zlecenie Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (PMRN) - Zarząd Dróg i Mostów w Szczecinie. Celem tej ekspertyzy była budowa ulicy w Lesie Arkońskim, w ciągu której znajdował się omawiany wiadukt oraz stwierdzenie przydatności obiektu, jego dopuszczalnej nośności oraz podanie sposobu remontu i jego wykończenia.
Charakterystyka wiaduktu - 1964 rok
Wiadukt znajduje w ciągu ulicy Spacerowej (wcześniej bez nazwy) w Lesie Arkońskim. Budowę obiektu rozpoczęli Niemcy prawdopodobnie około 1938 (1928?) roku. Nie istnieje żadna dokumentacja obiektu. Na dokładnej mapie miasta z 1940 roku wiadukt nie istnieje. Przypuszcza się, że z chwilą wybuchu II wojny światowej przerwano jego budowę. Całkowicie wybudowano tylko ustrój nośny, a do wykończenia pozostało ułożenie nawierzchni jezdni.
Konstrukcja wiaduktu przedstawia typowe rozwiązania żelbetowe budownictwa mostowego z okresu międzywojennego. Ustrój nośny wiaduktu stanowi rama trójprzęsła o ryglu płytowo - żebrowym. Podpory środkowe wykonano również w formie czteroprzęsłowej ramy poprzecznej. W ryglu podporowym wtopione są żebra podłużne.
Przyczółki wykonano typu ściennego, wolnostojące, a skrzydła boczne stanowią niezależne mury oporowe. Przyczółki i skrzydło boczne są oddylatyzowane w partii nadziemnej i fundamentowej. Słupy środkowych ram podporowych posiadają niezależne stopy fundamentowe, w których są utwierdzone. Ustrój nośny wiaduktu podparty jest na przyczółkach bezłożyskowo.
Pomost wiaduktu zaprojektowany został niesymetrycznie względem osi podłużnej. Chodnik po stronie północnej jest szerszy, a po stronie południowej węższy. Pod szerszym chodnikiem znajdują się 2 kanały na instalację, a pod węższym 1 kanał. W kanale wewnętrznym po stronie północnej ułożony jest rurociąg wodociągowy. Kanały przykryte są dylami żelbetowymi, stanowiącymi nawierzchnie chodników. Jezdnia na wiadukcie nie jest urządzona. Na dojazdach do wiaduktu wykonano jedynie roboty ziemne.
Stan konstrukcji wiaduktu
Przed przystąpieniem do robót przy budowie ulicy w Lesie Arkońskim na wiadukcie znajdowała się warstwa ziemi o grubości dochodzącej do 2 metrów (wg relacji kierownika budowy) porośnięta krzewami. (Można przypuszczać, że w czasie działań wojenny urządzono pod wiaduktem prowizoryczny schron. Warstwa ziemi na pomoście miała stanowić ochronę przed pociskami).
Konstrukcja wiaduktu przez wiele lat chłonęła wilgoć, co doprowadziło do korozji zbrojenia, posiadającego mniejszą otulinę betonu. Korozja zaatakowała przede wszystkim strzemiona i zbrojenie dolnej płyty pomostu. (Proces rdzewienia stali związany jest ze zjawiskiem zwiększania objętości - pęcznienia, wystąpiły na powierzchni konstrukcji liczne odpryski betonu).
Stwierdzono również przecieki wody przez płytę pomostu, co wskazywało na zły stan izolacji. Kanały instalacyjne zostały wadliwie rozwiązane, gdyż nie posiadały odwodnienia. Nawierzchnia chodników wykonana z prefabrykowanych dyli żelbetowych stanowiących jednocześnie przykrycie chodników była nieszczelna i umożliwiała spływ wody do kanałów instalacyjnych.
Jezdnia na wiadukcie nie została urządzona, w jej korycie ułożono jedynie izolację przeciwwilgociową i częściowo zabezpieczono betonem ochronnym. Balustrada pomostu była w dobrym stanie, a w konstrukcji przęseł wiaduktu nie stwierdzono żadnych rys świadczących o jej przeciążeniu. Zarówno przyczółki jak i skrzydła były w dobrym stanie. Fundamenty podpór środkowych i przyczółków były w dobrym stanie i nie wykazywały osiadań.
Wnioski i zalecenia
Na podstawie ekspertyzy - stwierdzono (skrót), że wiadukt nadaje się do adaptacji i teoretyczna jego nośność odpowiada klasie I-szej, obciążenie dopuszczalne do 30 ton. Dopuszczenie do eksploatacji pod warunkiem ułożenia nowej izolacji przeciwwilgociowej zarówno w korycie jezdni jak i w kanałach kablowych (kanały muszą być odwodnione przez wbudowanie rurek ściekowych).
Przed oddaniem wiaduktu do eksploatacji konieczne jest przeprowadzenie próbnego obciążenia, co spowoduje weryfikacje teoretycznie obliczoną nośność obiektu.
Opis techniczny
Wiadukt żelbetowy ramowy trójprzęsłowy o konstrukcji żebrowej. Całkowita długość w świetle osi podparcia wynosi 17,40 metra, całkowita długość 18,50 metra. Szerokość pomostu jest następująca:
• koryto jezdni 14,70 m
• chodnik północny 3,33 m
• chodnik południowy 1,74 m
• belki policzkowe 2 x 0,23 0,46 m
-------------------------------------------------
Razem: 20,23m
Konstrukcja rygla składa się z 14 żeber połączonych górną płytą w partii środkowej. Trzy dźwigary skrajne po stronie północnej i dwa po południowej połączone są dolną płytą. W ten sposób uzyskano pod chodnikami kanały na instalacje. Po stronie północnej w kanale przy krawężniku ułożony jest rurociąg wodociągowy.
Dwie podpory środkowe wykształcono również w formie ram. Każda z nich składa się z 5 słupów utwierdzonych w ławie fundamentowej i rygla. Żebra podłużne przęseł wtopione są w rygle ram podporowych, posadowiono je na oddzielnych fundamentach. Przyczółki wiaduktu są wolnostojące, ścienne , a skrzydła boczne oddylatowane na oddzielnych fundamentach. Podparcie przęsła na przyczółkach jest bezłożyskowe.
Po wybudowaniu jezdni ulicy Spacerowej na odcinku od pętli w Lesie Arkońskim do aleja Wojska Polskiego oddano do eksploatacji wiadukt. W międzyczasie prowadzone remonty bieżące i konserwacyjne.
W kwietniu 1982 roku Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej wystąpiło z wnioskiem do Przedsiębiorstwa Eksploatacji Dróg i Mostów z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonanie odkrywek na wiadukcie w ciągu ulicy Spacerowej w celu wykonania ekspertyzy technicznej wiaduktu pod kątem określenia możliwości poprowadzenia trasy tramwajowej. Ekspertyzę wykonał zespół Koła Naukowego Studentów Instytutu Inżynierii Lądowej Politechniki Szczecińskiej pod kierownictwem dr inż. Wiesława Paczkowskiego, a roboty odkrywkowe wykonywały brygady Wydziału Drogowego WPKM pod nadzorem inż. Leona Rusieckiego
Na podstawie dokonanych przeglądów i pomiarów konstrukcji, wykonanych odkrywek fragmentów konstrukcji i fundamentów, przeprowadzonych badań geologicznych, femetrycznych i sklerometrycznych, wykonanych obliczeń statycznych i wytrzymałościowych oraz przeprowadzonych analiz nie stwierdzono przeciwwskazań dla puszczenia przez wiadukt dwutorowej linii tramwajowej o obciążeniach zgodnych z normą.
W październiku i listopadzie 1995 roku przeprowadzono inwentaryzację uszkodzeń wiaduktu nad ulicą Spacerową i stwierdzono, że na podstawie zebranego materiału tj. przeglądu obiektu, odkrywek inwentaryzacji zniszczeń, analizy statyczno-wytrzymałościowej - wiadukt kwalifikuje się do klasy obciążeń D tzn., że po wiadukcie może odbywać się ruch pojazdów o całkowitym ciężarze jednostkowym 20 ton.
Jednocześnie, w celu utrzymania klasy nośności D, trwałości i podniesienia warunków eksploatacyjnych obiektu zalecono wykonanie remontu obiektu w zakresie likwidacji:
• rys w przyczółkach i skrzydełkach
• dużego ubytku betonu w ścianie czołowej, południowej przyczółka od strony Arkonki
• naprawa słupów, ram, belek, poprzecznic, i spodu płyty,
• wykonać remont jezdni, chodników i krawężników,
• wykonać dojścia do wiaduktu,
• naprawić barierki betonowe i balustradę stalową,
• wykonać szczelne dylatacje jezdni,
• wykonać odwodnienie niecki przęsła środkowego, w którym znajduje się zastoina wody głęb. do 40 cm (taki stan może spowodować spulchnienie gruntu i utratę stateczności podpór).
W następnych latach w ramach bieżącego utrzymania wiaduktu wykonywano prace remontowe przygotowujące obiekt do dalszej eksploatacji. Obecny stan techniczny obiektu jest tego wynikiem. Firma "Stalmont" ze Szczecina ostatni taki większy remont bieżący wykonała w 2008 roku na zlecenie ZDiTM. Wiadukt jest pod stałym nadzorem służb mostowych.
Trochę zdjęć z roku 1995
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
* * *
Lata 90 XX wieku
Wiek XXI
Linki
Copyright © Janusz Światowy, 2002 |