Komunikacja miejska w 1947 roku

* * *

Powolna odbudowa sieci tramwajowej

Powolna odbudowa sieci tramwajowej przynosiła pożądane efekty objawiające się oddaniem do użytku trasy w ciągu alei Piastów i Powstańców Wielkopolskich (al. Powstańców) co w konsekwencji umożliwiło przedłużenie linii 4. W tym samym roku oddano do użytku trasę w ciągu ulicy Kolumba i w związku z tym przedłużone trasę "trójki" do ulicy Smolańskiej.

* * *

Uruchomienie komunikacji autobusowej w mieście

Wykorzystałem materiały opracowane przez p. Remigiusza Grochowiaka przedstawione w biuletynie informacyjnym Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego w Szczecinie nr 7-9/96.

Pierwsze lata powojennej komunikacji stanowiły białą plamę w historii szczecińskiej komunikacji. Brak materiałów utrudnia odtworzenie pierwszych tras autobusów, brak zdjęć uniemożliwia przypomnienie wyglądu pierwszych wozów. Dzięki pomocy wielu osób udało się częściowo uratować od zapomnienia pierwsze lata kursowania autobusów, a w szczególności datę przywrócenia komunikacji autobusowej po wojnie.

Czasów wojny nie przetrwał żaden z 17 przedwojennych autobusów. Wszystkie najprawdopodobniej zostały wywiezione na początku 1945 roku do Niemiec. Pod koniec 1945 roku tabor autobusowy składał się z dwóch wycofanych z demobilu autobusy marki Büssing. Wozy te były w nienajlepszym stanie technicznym, podobnie jak dostarczone rok później cztery autobusy marki GMC. Dopiero po przeprowadzeniu napraw wozów możliwe stało się uruchomienie miejskiej komunikacji autobusowej.

Nie lada wydarzeniem stało się otwarcie 4 kwietnia 1947 roku pierwszej linii autobusowej, do obsługi której skierowano pierwszy wyremontowany wóz marki Büssing. Autobus kursował od placu Kościuszki przez ulice Sikorskiego, Ku Słońcu, Dworską, Krakowską do kościoła na Gumieńcach. Odbudowane dwa kolejne autobusy umożliwiają w następnych miesiącach otwarcie dwóch kolejnych linii autobusowych: z Gocławia do Polic oraz z al. Wojska Polskiego do Tanowa. Autobusy przejechały w 1947 roku 40 tysięcy wozokilometrów i przewiozły 199 tysięcy pasażerów. Według danych MZK, łączna długość linii wyniosła w 1947 roku 10,2 km, lecz liczba ta wydaje się być zaniżona.

W 1948 roku do miasta trafiły wozy typu Leyland. Były one w dobrym stanie technicznym i wszystkie zostały skierowane do obsługi nowych linii autobusowych: z łasztowni do Żydowiec, z Łasztowni do Dąbia i z placu Hołdu Pruskiego do Stołczyna (otwarcie linii 15.12.1948 roku).

Po uruchomieniu linii tramwajowej na ulicy Gdańskiej w grudniu 1948 roku skrócono do Basenu Kaszubskiego (obecnie Basenu Górniczego) linie z Żydowiec i Dąbia. Dnia 9 grudnia 1948 roku w związku z przedłużeniem linii tramwajowej "8" do ulicy Ku Słońcu, skrócono autobus "gumieniecki", który oddąd kursował do domów akademickich na ulicy Ku Słońcu. W tym okresie pojawia się też najprawdopodobniej literowa numeracja linii. Poszczególne linie otrzymały odpowiednie litery:
– linia "A" Ku Słońcu – Gumieńce kościół,
– linia "B" Gocław – Police,
– linia "C" Basen Kaszubski ( obecnie Basen Górniczy) – Żydowce,
– linia "E" Basen Kaszubski ( obecnie Basen Górniczy)– Dąbie,
– linia "F" Plac Hołdu Pruskiego – Stołczyn.

Układ ten pozostał niezmieniony do 1951 roku, kiedy zawieszono kursowanie linii "A" i w tym okresie nastąpiła dostawa pierwszych autobusów marki "Mavag", którymi uruchomiono nowe linie. Autobusy opanowały nasze ulice, stając się ich nieodłącznym elementem.

foto: archiwum MZK Szczecin

Dziś mało kto pamięta pierwsze typy autobusów, obsługujących miejskie trasy. Na zdjęciu autobus Jelcz 0-80 na trasie z Wyspy Puckiej do Tkackiej. Nie udało się odnaleźć wielu typów autobusów, jak choćby "Mavaga" czy Autosana H9-35.

* * *