O Szybkiej Kolei Miejskiej w Szczecinie

* * *

Opracowanie: Remigiusz Grochowiak. Nr 3-6 1997 rok

* * *

Otwarcie w Poznaniu linii szybkiego tramwaju skłoniło mnie do odszukania projektu naszej szczecińskiej kolei miejskiej, której pomysł, choć narodził się już na początku lat 70, wciąż nie może doczekać się realizacji.. Dzięki uprzejmości Pani Kazimiery Grzybowskiej chciałbym tym razem krótko przybliżyć historię I linii Szybkiej Kolei Miejskiej w Szczecinie.

Pierwsza linia Szybkiej Kolei Miejskiej /SKM/ została zaprojektowana w 1976 roku i miała przebiegać od Zakładów Chemicznych w Policach przez Śródmieście na Prawobrzeże do nowo budowanych osiedli Majowego i Słonecznego. Za wyborem właśnie takiej trasy przemawiało wiele czynników, m.in. rozwój i rozbudowa Zakładów Chemicznych i Polic, lokalizacja zakładów przemysłowych wzdłuż Odry czy budowa nowych osiedli na Prawobrzeiu.

Cała linia miała mieć długość 29,630 km. Średnia odległość między 26 stacjami miała wynosić 1182 m, przy czym najdłuższy odcinek pomiędzy stacjami /Zakł. Chem.- Police/ wynosił 2910 m, a najkrótszy /Słoneczna-Klęskowo II/ - 553 m. Większość trasy miała przebiegać w terenie, na estakadach, w wykopach i nasypach.

Interesująco wygląda koncepcja budowy ok. 2,1 km odcinka w tunelu pod centrum miasta i zlokalizowania w nim trzech stacji /Centrum, Brama Portowa i Dw.Główny/. Na całej trasie miało kursować 49 pociągów ze średnią prędkością około 35-35 km/h. Umożliwiłoby to uzyskanie częstotliwości kursujących pociągów do 2 min. na odcinku Słoneczna-Przęsocin III i 4 min. na odcinku do Polic. Według prognoz, pociągami SKM w ciągu godziny powinno podróżować od 6 do 24 tys. pasażerów.

Bardzo ciekawie prezentuje się tabor, który miał kursować po linii SKM. Projektanci byli przeciwni wprowadzeniu na trasę jednostek, obsługujących kolejowe trasy podmiejskie, które uważali za zbyt powolne i niedostosowane do potrzeb szczecińskiej linii. Tabor miały stanowić wagony, o długości około 19 m, z dużą liczbą szerokich drzwi, które umożliwiłyby szybką wymianę pasażerów. Powinny mieć też bardzo duże przyspieszenie i opóźnienie hamowania, podobnie jak wagony metra w większych miastach europejskich. W przeciwieństwie jednak do nich, na linii SKM nie zdecydowano się na zasilanie wagonów z trzeciej szyny, umieszczonej obok szyn jezdnych na izolatorach - wagony miały być zasilane z sieci górnej. Każdy pociąg na sieci SKM miał się docelowo składać z 5 takich wagonów.

Dla potrzeb taboru planowano wybudować dwie stacje postojowo-techniczne. Pierwsza miała powstać w rejonie Zakładów Chemicznych, a druga przy stacji Słoneczna. Dodatkowo na trasie przewidywano budowę przy czterech stacjach torów manewrowych, służących do zawracania pociągów. Plany przewidywały także w przyszłości rozbudowę linii w kierunku wschodnim w centrum, do Śmierdnicy oraz budowę odgałęzienia w Policach przez nowe osiedla do zachodniej części Zakładów Chemicznych.

Ograniczona objętość rubryki uniemożliwia przedstawienie całego projektu SKM w Szczecinie. Artykuł skłonił mnie jednak do pewnej refleksji. Minęło już bowiem 20 lat od czasów projektu SKM. W tym czasie wielokrotnie zmieniano koncepcje trasy, rozważano jej nowe warianty i zastąpienie SKM przez Szybki Tramwaj. I choć wiele się na jej temat mówi, do tej pory jednak nie wybudowano nawet 100 metrów trasy, która miała być szansą rozwojową Szczecina i Polic.

* * *